Ga weg, grijs!

Bah, om chagrijnig van te worden, die grijze lucht en koude wind. Om nog niet te spreken over de witte kleur die zich weer in het landschap waagt... Hadden we maar een waakhond die het slechte weer tegenhield. Wat heb ik onderhand een hekel gekregen aan die schattige, kleine witte vlokjes. Voor één dag zijn ze leuk, om te gebruiken in een sneeuwballengevecht of om ouderwets over te sleeën, maar nee, geef mij toch maar zon. De zon gaf me laatst even goede hoop, geweldig hoe ze mijn kamer binnen scheen. Maar toen ik vanmorgen wakker werd vroeg ik me toch echt af waar ze uithing. Ja, we wonen in een klein land en ja, Nederland is niet het mooiste land. Maar lieve zon, kun je alsjeblieft ook volop kunnen schijnen hier? Dat doet me denken aan de welbekende reclame van Eneco ("Klote zon!" "Wát zei je daar?" "Sorry, zon"). Wat heb ik er veel voor over om dat te mogen zeggen, dat zou dus inhouden dat de zon schijnt... Ik verheug me er zelfs op om weer te mogen zeggen dat het te warm is om te leren, of dat ik niks kan zien door de zon, de hagelslag gesmolten is of het water warm is geworden. Zon, ik verzoek je nog één keer om gewoon ook op bezoek te komen in dit kikkerlandje, en dan niet voor twee bescheiden maanden, maar tel er daar maar gerust tien bij op!